Renesansowi mistrzowie tańca -którzy nie szczędząc sił, zabawiali swoimi umiejętnościami ówczesnych możnowładców – nie zdawali sobie sprawy z tego, że ich sztuka stanowi zarodek formy artystycznej, którą w nadchodzących stuleciach delektować się będą miliony ludzi na całym świecie. Sztuka baletowa narodziła się w XV w. we Włoszech. Arystokraci, chcąc zrobić wrażenie na ważnych gościach, zlecali zawodowym mistrzom tańca przygotowanie kosztownych widowisk. Na przedstawienia te składały się zarówno mówione sztuki teatralne, jak i wspaniale tańce, w których brali udział członkowie dworu. Stały się one bardzo popularne we Francji, po poślubieniu przez francuskiego króla Katarzyny Medycejskiej, która przywiozła z sobą ekstrawagancki zwyczaj wystawiania baletu.
W 1847 r. tancerz francuski Marius Petipa został zatrudniony jako pierwszy tancerz w balecie w Petersburgu. Był on twórcą kilku baletów w Europie Zachodniej, ale swoją pierwszą pracę w Rosji wystawił dopiero w 1862 roku. Była to Córka faraona, która odniosła taki sukces, że jej twórcy zaoferowano funkcję mistrza baletu, którą sprawował przez następne 40 lat.
Stworzył on ponad 50 dużych przedstawień baletowych, między innymi Rajmondę – część której wystawił w 1966 r. w Londynie Rudolf Nuriejew – oraz Bajaderę, która zawiera słynny fragment, stanowiący aktualnie popisowe pas de deux wszelkich gal baletowych.
Jednak Petipa jest znany głównie jako twórca innych trzech baletów – Śpiącej królewny (1890), Dziadka do orzechów (1892) i Jeziora łabędziego (1895) – wszystkich do muzyki Czajkowskiego i tańczonych w wymyślonym przez Petipę stylu "klasycznym". Nie odniosły one natychmiastowego sukcesu, jednak od tamtych czasów są najbardziej popularnymi baletami w światowym repertuarze.
Terminy baletowe:
Adagio – wolny początek pas de deux, po którym następują dwie partie solowe i partia finałowa.
Allegro – kroki, podskoki i obroty wykonywane w szybkim tempie.
Arabesque – poza taneczna polegająca na wyciągnięciu do tyłu uniesionej jednej nogi oraz pochyleniu tułowia do przodu.
Attitude – poza taneczna: jedna noga wyciągnięta do tyłu i zgięta w kolanie
Barre – długa poręcz w sali baletowej, która służy tancerzom do przytrzymywania się w trakcie ćwiczeń.
Battement – rytmiczny ruch nóg.
Batterie – kroki, w których znajdujące się w powietrzu nogi krzyżują się bądź uderzają o siebie.
Cabriole – podskok, w którym tancerz unosi jedną nogę a następnie szybko uderza o nią drugą nogą.
Coupe jetś – podskoki z obrotem z jednej nogi na drugą wykonywane dookoła sceny.
Entrechat – krok polegający na skrzyżowaniu nóg w podskoku.
Fouettś – bardzo szybkie obroty, w trakcie których noga nie będąca na ziemi wyciągnięta jest w bok i dołączona do kolana kiedy tancerz kręci się.
Jetś – skok z jednej nogi na drugą.
Manege – okrąg na scenie, wzdłuż którego tancerz wykonuje popisowe podskoki.
Pas – krok w tańcu.
Pas de deux – taniec z udziałem pary tancerzy.
Pique – kiedy balerina staje na końcach palców bez uprzedniego zginania kolan.
Piruet – obrót w tańcu.
Plis – pierwsze ćwiczenie przy poręczy (barre), w którym tancerz kuca, powoli zginając kolana.
Pointe – pozycja polegająca na staniu na czubkach palców.
Port de bras – sposób w jaki tancerze prowadzą swoje ramiona.
Pozycje – pięć podstawowych układów stóp i odpowiadające im ruchy ramion.
Rond de jambe – noga uniesiona do góry, kolana zgięte, stopa wykonuje kolisty ruch w powietrzu.
Tour en hair- jedno-, dwu- a czasami trzykrotny obrót w powietrzu.